Malaysia Boleh!

Waar zal ik beginnen… het is alweer even geleden dat ik een verhaaltje heb gepost en ondertussen is er alweer van alles gebeurd.

Zo kwam op 12 mei mijn eerste bezoek uit Nederland aan! Om 3 uur ’s middags landde Eline op KLIA, super leuk en ook heel fijn dat ik weer even lekker Mestreechs kon praten. Normaalgesproken ben ik de enige Limburger hier en dat wordt er ook maar al te graag ingewreven, achja ik kan er wel om lachen.

Nadat Eline was aangekomen zijn we gelijk door gegaan naar huis. Ik had al vanalles bedacht om te doen, zoals eten op Jalan Alor en drankjes doen op Helipad maar helaas dacht het weer daar anders over. Net toen we wilde gaan, begon het keihard te regenen. Toen zijn we maar naar the Pavillion gegaan, waar je ook heel lekker kunt eten bij allerlei Aziatische eetkraampjes maar dan overdekt. Toen we klaar waren met eten, dachten we dat het wel droog zou zijn en dat was het ook, dus op naar Heli Pad! Helaas hadden we er alleen geen rekening mee gehouden dat het na 11.00 uur was en na 11.00 uur moet je minstens een fles drank p.p. bestellen, voor de eerste avond vonden we dat niet zo’n heel goed idee dus besloten we ergens anders naartoe te gaan. We zijn vervolgens cocktails gaan drinken op Chiangkat en kwamen daarna op het geweldige idee om een voetenmassage te nemen.

Zo gezegd zo gedaan. In het begin was het best wel oké maar daarna begon de masseuse mijn kuiten te masseren en mijn god wat deed dat pijn. Ondanks mijn spastische bewegingen (van de pijn) ging de vrouw vrolijk door terwijl ze zei; ‘pain, pain?’ en begon vervolgens smakelijk te lachen. Gelukkig vond zij het wel leuk. Hierna vonden Eline en ik het wel mooi geweest en zijn we naar huis gegaan.

Op zaterdag stond onze favoriete bezigheid op de planning: ons laten rondrijden in een Hop on Hop of bus!! Dit is echt een aanrader, binnen 3 uur heb je zo ongeveer alle highlights van de stad gezien en je kunt overal waar je wil uitstappen. Zo zijn we eerst naar Bird Park geweest en vervolgens bij DE torens uitgestapt. ’s Avonds wilde we weer een poging wagen om naar heli pad te gaan, helaas regende het al beetje maar we hoopte dat dit snel zou stoppen. Eenmaal boven begon het alleen maar harder te regenen, toch hadden we goede hoop, dat het droog zou worden. Helaas hadden we ook deze avond pech… no Heli Pad for us.

Om dan toch van het uitzicht van KL te kunnen genieten, zijn we zondag gaan high tea’en in de KL tower, Dit was ook de enige dag dat het mooi weer was… dus konden we de kans niet voorbij laten gaan om toch nog even naar Heli Pad te gaan en ja hoor 3x is scheepsrecht! Eindelijk konden we cocktails drinken met een 360 view over KL.

Maandag was de laatste dag in KL voor Eline want dinsdag zouden we voor een paar dagen naar Bali gaan!! We vlogen dinsdagavond naar Denpasar en werden daar meteen opgehaald. Woensdag hebben we niet heel veel gedaan aangezien we ons fysiek en mentaal moesten voorbereiden op het beklimmen van de vulkaan wat we die nacht zouden gaan doen. Om half 2 ’s nachts begonnen we met het beklimmen van de vulkaan om rond half 7 de zonsopgang te kunnen zien. Het begon allemaal heel makkelijk maar hoe hoger we kwamen, hoe minder het pad werd. Vanaf een bepaald punt was het alleen maar klauteren. Een aantal valpartijen konden uiteraard niet ontbreken, gelukkig kon onze gids er ook om lachen. Uiteindelijk waren we om 06.00 boven en waren we op tijd voor de zonsopgang. Dit was alle moeite meer dan waard! Het uitzicht was ontzettend mooi en omdat je boven de wolken zit kun je de zonsopgang goed zien!

Na een heerlijk ontbijtje met ei, een boterham met ei en nog een hardgekookt ei (PROTEÏNE!) begonnen we onze tocht naar beneden weer. We dachten dat de tocht omhoog al moeilijk was maar die naar beneden vergde toch nog net iets meer van ons. Ondanks het herhaaldelijk ‘BE CAREFUL’ geroep van onze gids, lieten Eline en ik er ons niet van weerhouden om nog een paar keer op ons gezicht te gaan. Met een paar extra blauwe plekken waren we eindelijk weer beneden. Toen was het pas half 9 ’s ochtends. Eenmaal bij de auto aangekomen bleek dat de gids ons nog mee wilde nemen naar een aantal dingen. Zo hebben we een koffie,-en theeplantage bezocht, en daar een proeverijtje gehad. Daarna hebben we nog ubud , de rijstvelden en een of andere waterval bezocht. Toen vonden we het wel mooi geweest, we waren inmiddels meer dan 24 uur wakker. De vrijdag hebben we vooral bij het zwembad gezeten en zijn we ‘s middags bij een klasgenootje van mij langs geweest die in Bali stageloopt. Erg leuk om te zien waar zij zit!

De zaterdag was onze laatste dag en zijn we ’s ochtends nog gaan snorkelen bij The Blue Lagoon. Hier was het water heel erg helder en er waren ontzettend veel vissen. We hebben zelfs Nemo gezien! Vervolgens gingen we met een bootje nog naar een ander strandje maar daar waren we al weer snel weg aangezien plankton het daar op ons voorzien had. Volgens de man van de boot gaat plankton steken als ze zich eenzaam voelen… in hoeverre we dit moeten geloven weet ik niet haha.

Na het snorkelen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Tot onze grote verbazing zat er nog gewoon een La Place op het vliegveld in Bali! Ondanks dat we al gegeten hadden, kon ik het niet laten om nog een broodje roomkaas met zalm te bestellen. Oh wat smaakte dat goed!!
De volgende dag zou Eline weer naar Nederland vertrekken dus de zondag was een rustig dagje. Rond 6 uur bracht ik Eline naar Sentral om haar uit te zwaaien. Dit was alweer het einde van 10 hele fijne dagen! De dagen vliegen hier echt voorbij.

Diezelfde avond was ook alweer het afscheidsetentje van Gina en Kirsten. Nadat we sushi hadden gegeten zijn we nog een drankje gaan doen bij, hoe kan het ook anders, de Reggae. We hebben zelfs shirts van ze gekregen als trouwe gast zijnde :p . Maandag zou ik Kirsten en Gina ook zien op het vliegveld. Toch wel gek dat zij al naar huis gaan!!

Vervolgens begon die week stage weer. Gelukkig lagen er allemaal leuke opdrachten klaar! Zo mag ik de menu engineering en design gaan doen voor een unit en mag ik voor een andere een nieuwe koffiekaart bedenken. Verder ben ik nog druk bezig met mijn eigen opdracht. Het is fijn om te zien dat nu ze weten wat ik kan, ik steeds meer verantwoordelijkheden krijg. Zo blijft de stage steeds weer een uitdaging en gaat de tijd op het werk ook heel snel.

Het weekend nadat Eline weg was, zijn we met z’n 6e nar de Taman Negara geweest. Taman Negara is het nationale park van Maleisië en de oudste jungle ter wereld. Hier hebben we een trekking gedaan en vervolgens overnacht in een hutje midden in de jungle. We gingen letterlijk ‘back to the basics’.In het hutje was niks, geen stroom, licht en geen water. Het koken deed de gids op een brandertje en afwassen deden we in de naastgelegen rivier waarbij de vissen zo ongeveer onze borden schoon aten.

Het hutje was gebouw op palen en diende als een ‘observation deck’ waar we ’s nachts dieren konden spotten. Steeds hoorden we allerlei dierengeluiden en zagen we glinsterende ogen in de verte maar zodra onze zaklampen aangingen was alles weer verdwenen. Behalve de mega grote spin in ons hutje… die bleef lekker zitten.

Na een halve nacht alles geprobeerd te hebben om de dieren te kunnen zien hebben we het maar opgegeven. Het begon namelijk ook ontzettend hard te regenen dus veel dieren zouden we niet meer zien. De volgende ochtend werden we wakker met de mededeling dat we een probleem hadden…Door de regen van de nacht ervoor was de rivier te veel gestegen en was de stroming te sterk geworden, hierdoor konden we deze niet meer lopend oversteken. Dit was wel het plan aangezien we die dag een 9 uur durende hike zouden doen waarvoor we die rivier moesten oversteken. De enige optie was om een bootje te bellen. Gezien het feit dat we midden in de jungle zaten was het hebben van bereik niet vanzelfsprekend. Na een tijdje hadden we eindelijk iemand kunnen bereiken en kwamen ze ons met bootjes halen. Helaas konden we de geplande hike niet meer doen en moesten we onze plannen aanpassen. We zijn toen voor een kortere hike gegaan, hierbij kwamen we langs de ‘Orang Asli’ dit zijn de originele bewoners van de jungle en hebben we de top van Bukit Inda bereikt. Hierna vonden we het wel mooi geweest en zijn we weer naar de rivier toe gelopen waar we met een bootje werden opgehaald voor de’rapid shooting’. Dit is vooral leuk voor degene die het bootje bestuurd…
Hierbij gaan ze namelijk expres tegen de stroom in varen zodat iedereen in de boot kletsnat wordt. Onderweg kwamen we nog een super grote vis tegen, een zogenaamde catfish die met gemak een aapje op eet. Gelukkig was deze wel dood. De man van de boot was ontzettend trots en nam de vis mee in het bootje, heel leuk deze medepassagiers, vooral zijn geur. Vervolgens zijn we weer terug gegaan naar het dorpje en was het alweer tijd om naar huis te gaan. De jungle was erg indrukwekkend, zeker een aanrader mocht je ooit in Maleisië komen!

De volgende dag was het alweer weer tijd voor stage. Ook deze week weer genoeg te doen en nog steeds bezig met de opdrachten die ik eerder noemde. Eindelijk was deze week mijn werkvisum klaar en ben ik vanaf nu legaal aan het werk in Maleisië. Ondanks dat ik nooit ergens een handtekening voor heb gezet, is het toch gelukt om een werkvisum te regelen. Toch gek als ze bij andere al moeilijk doen over de achtergrondkleur van hun pasfoto. Typisch gevalletje van ‘Malaysia Boleh’ oftewel in Maleisië kan alles!

Verder was het deze week ook Simone’s laatste dag en zijn we woensdag gaan eten op Jalan Alor, vervolgens zijn we naar de Sky Bar geweest waar het ladiesnight was. Ladiesnight = de hele avond gratis drankjes voor vrouwen. Laat het nou net zo zijn dat het hier elke avond wel ergens ladiesnight is! Het leven is hier zo slecht nog niet :P. Natuurlijk eindigde onze avond weer in de reggae.
Gelukkig waren hierna nog maar twee dagen stage tot het weekend!

Last minute hadden we besloten om het weekend naar Tadom Hill te gaan, dit is zeg maar het dagstrand van Kuala Lumpur maar dan nét iets mooier. Hier kun je bijvoorbeeld van allerlei duikplanken, schommels en touwen in het water springen onder luidt gejoel van alle Aziaten. Helaas was het maar tot half 7 open dus toen besloten we om ook maar terug te gaan naar KL. Helaas had onze Uber driver die ons gebracht had niet meer zoveel zin om ons op te komen halen. Daar stonden we dan, 80 kilometer van Kuala Lumpur. We besloten om maar te gaan liften… heb ik dat ook een meegemaakt :P.
5 minuten later zaten we al in de auto en toevallig ook nog bij de eigenaar van het dagstrand waar we net geweest waren! Hij vroeg waar hij ons moest afzetten want hij moest in Bangsar zijn, hier liggen allemaal restaurantjes en aangezien wij nog niet gegeten hadden leek het ons een prima idee om daar afgezet te worden. De chauffeur vroeg vervolgens of we met hem wilde eten in het restuarant waar zijn vriendin werkt want daar hadden ze de beste steaks en spareribs. Nou wij vonden het allemaal wel prima dus zeiden al snel ja! Eindelijk in Bangsar, bleek het een veel te chique te zijn restaurant als waar wij ons op gekleed hadden. We liepen allemaal op flipflops en half in onze bikini’s/zwembroek terwijl alle gasten er toch vrij chique uitzagen in hun pak…
Gelukkig mochten we toch naar binnen. Ook de prijzen van de gerechten waren erg chique… hier waren we niet echt op voorbereid. Uiteindelijk besloot ik een hamburger te nemen en de rest had allemaal steaks en spareribs, Helaas bleek dit niet zo’n goede keuze, Nog geen uur nadat ik thuis kwam, kwam alles er weer uit. Ik had mijn eerste voedselvergiftiging te pakken… niet dat dit heel vreemd is in een land als deze maar wel als je denkt dat je bij een heel fancy restaurant zit. Zo zie je maar, je kunt beter bij een straattentje eten dan bij een restaurant.

Nu is het alweer zondagavond en begint morgen weer een weekje stage. Omdat het deze keer wel heel lang heeft geduurd voordat ik weer een blog heb geschreven, zal ik jullie alvast vertellen wat er nog op de planning staat, dan hebben jullie een idee van wat ik hier allemaal uitspook!

Donderdag heb ik bijvoorbeeld een educational visit naar Heineken mét een bierproeverij. Voor het weekend heb ik (nog) niks op de planning. Het weekend van 17 juni ga ik naar Singapore en het weekend daarna gaan we onze PADI halen op Tioman. Vervolgens ga ik het eerste weekend van juli naar Langkawi en misschien nog een paar dagen naar Borneo en dan heb ik nog maar 2 weken hier!! Time really flies…

Hopelijk heb ik jullie weer een beetje bijgepraat met dit verhaal! Ik zal proberen weer iets vaker van me te laten horen!

Foto’s volgen morgen!!
XXXXX uit KL